انتشار كتابشناسي تخصصي
1393/02/16-14:16
ميرزايي با اشاره به فعاليتهاي در دست اقدام حوزۀ نقد نيز گفت: بايد در ايران 2 نهضت واقعي در عرصه كتاب راه بيفتد كه اولي نقدنويسي و ديگری نهضت كتابشناسي است. ما در اين دو حوزه به زودي به مرحلهاي ميرسيم كه نشر كتابشناسي به روزرساني خواهد شد و در آيندهاي نزديك نشريه كتابشناسي را تخصصي نشر خواهيم داد.
وي تصريح كرد: خانه ترجمه ايران به دنبال اين است كه در عرصه ترجمه در ايران و جهان اسلام اطلاعرساني كرده و بانكهاي زيرساختي درست كند.
وي همچنين ايجاد كارگاههاي تخصصي كتاب ايران را از ديگر برنامههاي خانهكتاب بيان كرد و افزود: خانه كتاب سعي دارد آموزش تمام مراحل توليد، نشر تا توزيع و حتي مهارت مطالعه كتاب را در شكل كارگاهها و كلاسهاي تخصصي براي مردم برگزار نمايد.
مدير مؤسسه خانه كتاب برگزاري بيست و هفتمين نمايشگاه بينالمللي كتاب تهران را بزرگترين رويداد فرهنگي كشور دانست و گفت: اين نمايشگاه در كميتهها و آمارهاي كمي به ويژه آمارهاي بازديدكنندگان، ارقام و ركوردهاي مطرح جهاني دارد، اما از نظر كيفيت و نظم و مديريت، بازدهي علمي، تأثير در روند كتابخواني، كتاب آموزشي و توليد علم، نقش پررنگ و قابل ملاحظهاي نداشته است.
وي افزود: به باور من در اين نمايشگاه كه تاكنون بيش از يك فروشگاه بزرگ كتاب نبوده است، تحول بزرگي بايد اتفاق بيفتد و اتفاقات سرنوشتساز عرصه صنعت نشر و قراردادهاي بزرگ كتاب بينالمللي و داخلي، همايشهاي كتابآفرينان، ناشران، مديران نشر بايد در اين بهار كتاب اتفاق بيافتد اما الان شاهد هيچ كدام از اين تجربهها نيستيم. يعني نمايشگاه كتاب تاكنون محلي براي همفكري و همدلي نويسندگان كشور و جايي براي اينكه اهل قلم بتوانند در شكل همايش در حوزهاي تخصصي با هم باشند نبوده است.
مدير مؤسسه خانۀ كتاب، نمايشگاه كتاب تهران را همچنين از نظر اطلاعرساني بينالمللي ضعيف توصيف كرد و گفت: اگر فردي از هر جاي دنيا به اين نمايشگاه بيايد جايي نيست كه دقيقاً بتواند وضعيت نشر ايران را به كمك آن رصد كند و آمار درستي از حركت نشر و توليد علم ايران بدست آورد.
میرزایی ادامه داد: ما صرفاً با يك تفرجگاه فرهنگي و يك فروشگاه بزرگ كتاب روبهرو هستيم. من منكر اين نيستم كه نمايشگاه يك اقدام بزرگ فرهنگي است، اما به دليل مديريتهاي پي در پي سالهاي پس از انقلاب اسلامي، مرزي بين ابعاد اقتصادي نشر و ابعاد علمي و فرهنگي آن ديده نميشود.
وي افزود: با آغاز تغيير رويكرد نمايشگاه تهران از امسال، اين نمايشگاه از يك فروشگاه بزرگ كتاب به يك نمايشگاه واقعي كتاب در حال تغيير است و فعاليتهاي جنبي و علمي و نيز نشستهاي سراهاي اهل قلم امسال و همچنین سالنهاي ترجمه و دستاوردهاي علمي ميتواند مصداق های اين رويكرد باشد و امسال يك سال استثنايي از اين لحاظ است.
نجفعلي ميرزايي به نشستهاي نمايشگاه امسال اشاره كرد و گفت: غالب نشستهاي نمايشگاه كتاب امسال از سطح كيفي بالايي برخوردار بود و استقبال بازديدكنندگان از آنها كه گاه حتي تا 300 نفر نيز در سالن حضور داشتند مؤيد اين گفته است. همچنين اطلاعرساني براي نخبگان قبل از آغاز نمايشگاه اتفاق تازهاي بود كه امسال شاهد آن بوديم. از سويي سالن ويژه استقبال از انديشمندان كه گاه تا سه نسل ميتوانستند در آن محل همديگر را يافته و به گپ و گفت بنشينند از اتفاقات شيرين و بينظير نمايشگاه امسال تهران بود.
وي تصريح كرد: سالن دستاوردهاي توليد علم براي نخستين بار توانست برترينهاي كتاب ايران را در 20 رده علمي در 10 هزار عنوان كتاب شامل كتابهاي برگزيده سال از ديگر جشنوارهها و حتي وزارتخانهها در اين محل گردآوري و در معرض ديد عموم قرار دهد. در حوزۀ ترجمه نيز امسال اين سالن براي اولين بار با ابتكار نويي توانست بيش از 20 هزار كتاب كه از فارسي به زبانهاي ديگر دنيا ترجمه شده بود را شناسايي و نزديك به 8 هزار عنوان را از 5 قاره جهان جمعآوري و در اين سالن معرفي نمايد.
ميرزايي اين تعداد سرمايه بزرگ را تلاش ايرانيان براي جهانيسازي و صدور انديشههاي خود دانست و گفت: به نظر من ترجمه از فارسي به زبانهاي ديگر بزرگترين ابزار گفتوگوي تمدني ماست. ما به حركت ترجمه به عنوان زير ساخت گفتوگوي تمدني بايد نگاه كنيم و اين گام آغازين در اين رابطه است.
مدير مؤسسه خانه كتاب در ادامه اين گفت و گو با اشاره به دو كارنامۀ مهم نشر خانه كتاب يادآور شد: اين دو كارنامه «نشر ترجمه ايران» كه در قالب CD و DVD عرضه شده و ديگري كارنامۀ «كتابشناسي تخصصي اقتصاد و فرهنگ» است كه براي آن مراسم رونمايي گذاشته خواهد شد.
ميرزايي در ادامه در پاسخ به سؤال خبرنگار سراي اهل قلم درخصوص امكان اخذ وروديه در نمايشگاههاي آتي و اين كه آيا اين كار علمي و منطقي است يا خير، گفت: من شخصاً با گرتهبرداري از الگوهاي نمايشگاه هاي خارجي مخالفم. ما نمايشگاه را بايد در نظام معنايي بومي شده تعريف كنيم. اقتصاد نشر در هر كشور وضعيت ويژه دارد و بايد نمايشگاهي به معناي واقعي با زيرساختهاي تازه كار خود را در سالهاي آينده آغاز كند. با توجه به فضايي كه از اقتصاد و كتاب، از فرهنگ كتابخواني در ايران و از دشواريهاي موجود مطرح است، طرح اخذ وروديه را كمك كننده به رونق پيدا كردن نمايشگاه نميدانم.